Waarom ik dit jaar op de Partij van de Realiteit stem
Beste Kiesgerechtigde,
Het verkiezingsseizoen is weer open. Het jaarlijkse toneelstuk waarin politici u alles beloven, behalve eerlijkheid. De partijen staan op markten, in talkshows en bij elke supermarkt die nog geen verbod op folderende politici heeft uitgevaardigd.
Ze praten over “bruggen bouwen” en “verantwoordelijkheid nemen”,
maar bedoelen: “de macht verdelen en u de rekening laten betalen.
Ze beloven voorspoed, rechtvaardigheid, betaalbare huizen en een beter klimaat — met andermans geld natuurlijk.
Maar is er nu één partij die zegt waar het op staat:
Daarom stem ik dit jaar op de enige partij die geen beloftes doet die ze niet waarmaakt:
De Partij van de Realiteit.
Ons programma?
Iedereen rijk, vrij en permanent op vakantie.
Geen leugens, geen moraal, geen compromis.
Gewoon eerlijk bedrog met een glimlach.
Lees het manifest van de PvdR – en lach om de waarheid.
Met een dringend, eerlijk, fatsoenlijk en betrouwbaar stemadvies,
Peter Koopman
Stem op mij! Doe het nu maar. Ja, doe dan!
De Partij van de Realiteit
Voor wie het zat is om voor de gek gehouden te worden.
De verkiezingen zijn weer begonnen — dat jaarlijkse nationale ritueel waarin partijleiders hun toneelstuk opvoeren, u de hemel beloven, maar ondertussen vooral elkaar de hel gunnen. Met beloftes die niet bedoeld zijn om waar te maken, maar om je even dat warme gevoel van hoop te geven. Ze glimlachen, zwaaien, beloven en liegen in een tempo waar zelfs een tweedehandsautoverkoper van zou blozen. Ze liegen niet omdat ze slecht zijn, maar omdat het werkt. Want wie wil er nu stemmen op iemand die de waarheid zegt?
Na de verkiezingen volgt het bekende polderballet: het polderknuffelen. Iedereen kruipt weer gezellig bij elkaar. De poppenkast van “verantwoordelijkheid nemen” en “bruggen bouwen”. Mooie woorden voor: “we verdelen de buit onder elkaar en doen alsof het voor het land is”. Dat klinkt edel, maar het betekent simpelweg: “we verdelen de macht, en u betaalt de rekening.”
Het heet dan het redelijke midden. Fatsoen. Stabiliteit. Maar wat krijg je als je al die politieke kleuren door elkaar mengt? Juist: een ondefinieerbare, ziekelijke bruintint — die je zelfs met drie lagen latex niet meer van de muur krijgt. Zo’n kleur waarvan zelfs de Gamma zegt: “Nee, meneer, dat mengen we niet.” En precies in die kleur schilderen ze dit land al decennia. En wij? Wij blijven toekijken, alsof het vanzelf weer wit wordt.
En dan zijn er nog mensen, de trouwe gelovigen die vol overtuiging stemmen op partijen die hun inspiratie halen uit een fantasiefiguur en een oud boek vol brandstapelinstructies. Verwachten dat daar moderne oplossingen uit komen, is alsof je de Efteling belt om de staatsbegroting te fixen.
Daarom presenteer ik het enige realistische verkiezingsprogramma dat nog overblijft:
· Iedereen krijgt een riant basisinkomen,
· 365 dagen per jaar vrij van werk, en
· Een gratis emigratie naar een zonnig eiland met onbeperkt drank, drugs en seks.
Geen compromissen, geen regeerakkoorden, geen bonnetjesaffaires. Gewoon eerlijk hedonisme, transparant en belastingvrij. Daar kan toch niemand tegen zijn?
En ja, zelfs dát zouden we in Nederland waarschijnlijk weten te polderen tot het saai wordt.
Maar tot die tijd: stem Realiteit. Want alles wat daarna komt, is fictie.
Stem De Partij van de Realiteit.
De enige partij die wél de waarheid spreekt
Tegen De Grote Bruine Brij
