Van Ooievaar tot Orgasme: Over de Seksuele Verwarring van de Mens

Van Ooievaar tot Orgasme: Over de Seksuele Verwarring van de Mens

De ooievaar, vijf vaders en een orgasme – welkom in de seksuele logica van de mens

Beste lezer,

Er zijn van die vragen die je liever ontwijkt. Zoals: waarom vergeet de man dat hij uit een vrouw geboren is? Waarom wordt de vrouw al duizenden jaren verhandeld als een vat met vruchtbaarheid? En hoe komt het dat sommige culturen vijf vaders beter vinden dan één — en daar nog gelijk in lijken te hebben ook?

In dit essay neem ik je mee van de Amazone tot OnlyFans, van de baarmoeder tot het patriarchaat, van vruchtbare winden tot onvruchtbare gedachten. Onderweg ontmaskeren we sprookjes over seks, liefde, vaderschap en vooral: de tragikomische verwarring van de mens die denkt dat hij ‘beschaafd’ is, maar zich nog steeds gedraagt als een bezit beluste aap in een spijkerbroek.

Laat je niet misleiden: dit gaat over jou, mij, je buurvrouw én die kerel die denkt dat ‘seksuele revolutie’ betekent dat hij minder vaak aan de beurt komt.

Verwar jezelf.
En vergeet de ooievaar niet te bedanken.

Met ondeugende groet,
Peter Koopman

17 jun. 2025

Tel.: 06 8135 8861

Van Ooievaar tot Orgasme: Over de Seksuele Verwarring van de Mens

Waarom mannen hun moeder vergeten, vrouwen hun waardeverliezen, en samenlevingen blijven geloven in sprookjes.

1. Inleiding: Seks zonder logica, logica zonder seks

De mens is een eigenaardig dier. Hij bezit het meest ontwikkelde brein op aarde, maar blijft in de war van seks. Terwijl hij raketten naar Mars stuurt, denkt hij nog altijd dat de ooievaar baby’s brengt. Of erger: dat seks uitsluitend plaatsvindt binnen liefde, huwelijk en moreel verantwoorde contexten. In werkelijkheid is seksualiteit een evolutionaire wildgroei: rommelig, irrationeel, onvoorspelbaar en cultureel vertekend. Dit essay is een poging om de seksuele verwarring van de mens te ontwarren — met humor, ironie, en een gezonde dosis wetenschappelijk cynisme.

2. De vrouw als valuta: van ruilobject tot schuldaflossing

David Graeber beschrijft in Debt: The First 5000 Years hoe vrouwen in premoderne samenlevingen dienden als ruilmiddel: een vorm van bloedschuld, betaald om conflicten tussen families op te lossen. Claude Lévi-Strauss legde het fundament met zijn theorie van exogamie: vrouwen werden uitgewisseld tussen clans, niet als individuen, maar als brug tussen bloedlijnen.

De vrouw werd gezien als kapitaal: vruchtbaar, arbeidsgeschikt, begeerlijk. Haar lichaam was contract, valuta en onderpand ineen. Ironisch genoeg: hoe waardevoller de vrouw, hoe minder autonomie zij genoot. De mannelijke hypocrisie hierin is bijna aandoenlijk: zijn moeder eerde hij, andere vrouwen bezat hij.

3. De man als vergeetmachine: hoe testosteron empathie onderdrukt

De man vergeet structureel dat hij uit een vrouw geboren is. Niet symbolisch, maar letterlijk. Psychologen als Simon Baron-Cohen wijzen op het effect van testosteron in de ontwikkeling van het ‘systematiserende’ brein: gericht op controle, bezit, afbakening. Empathie wordt biologisch onderdrukt door dominante hormonen.

Freud zou dit zien als een verdringing van de oorsprong; de moeder herinnert de man aan zijn vroegste hulpeloosheid. Door haar te objectiveren, vernietigt hij het bewijs van zijn afhankelijkheid. Seksuele dominantie is dan geen drang, maar wraak op zijn eigen verleden.

4. Partible Paternity: het kind met vijf vaders en nul DNA-tests

Bij volkeren zoals de Barí en Canela in het Amazonegebied geloven mensen dat een kind ontstaat uit het zaad van meerdere mannen. Seks met meerdere partners tijdens de zwangerschap zorgt volgens hen voor een gezonder, completer kind. Dit idee heet ‘partible paternity’.

Resultaat: meerdere mannen voelen zich verantwoordelijk voor het kind. Jaloezie? Nul. Vaderliefde? Vijfvoudig. Het Westen noemt dit primitief; evolutionair gezien is het briljant. Het systeem reduceert geweld, verdeelt ouderlijke zorg, en minimaliseert risico. Nassim Taleb zou zeggen: antifragiel.

5. De mythologie van bevruchting: van goddelijke straal tot vruchtbare wind

Eeuwenlang bestond het idee dat bevruchting niet alleen via seks gebeurde. In sommige culturen dacht men dat de wind, het maanlicht of bepaalde vruchten zwangerschap veroorzaakten. De mannelijke rol werd dan symbolisch, goddelijk of irrelevant.

Dit zijn geen domme overtuigingen, maar culturele noodgrepen. Ze dienen een sociaal doel: het ontkennen van exclusief vaderschap voorkomt conflict. Het is een manier om seks te deprivatiseren en de zorg voor kinderen te collectiviseren.

6. De moderne seksuele paradox: vrijgevochten vrouw, prehistorische man

De seksuele revolutie bevrijdde de vrouw zogenaamd. Maar in plaats van autonomie, kregen veel vrouwen een nieuwe rol: zelfgeoptimaliseerde objecten binnen een kapitalistisch seksueel systeem. Denk aan OnlyFans: vrijheid of marktaandeel?

Tegelijk worstelt de man met het verlies van controle. De terugkeer van conservatisme en online misogynie (denk: incel-beweging) is geen toeval, maar een regressieve reactie op een wereld waarin seks geen privileges meer garandeert, maar prestatie vereist.

7. Slotbeschouwing: Seks is geen waarheid, het is cultuur met kloppend hart

Seks is geen natuurfeit. Het is een sociaal, cultureel, psychologisch en politiek fenomeen. Wie denkt dat hij seks ‘begrijpt’, heeft waarschijnlijk alleen zichzelf ontmoet. Seks, zoals wij het kennen, is een verhaal. Een verhaal dat per cultuur verandert. Een verhaal dat mannelijke macht beschermt en vrouwelijke vrijheid inkadert.

De ooievaar en het orgasme zijn beiden mythen. De een vertelt ons dat we niets hoeven te weten, de ander dat we alles moeten voelen. Maar tussen die twee leeft de mens: verward, verlangend, en hopeloos overschat in zijn kennis van zichzelf.

Literatuursuggesties