Zo’n 50.000 tot 200.000 jaar geleden begon de Homo sapiens aan iets dat je met veel optimisme een “bewustzijn” kunt noemen. Het was er misschien al een beetje, als een schemerige lamp in een grotje, maar dit bewustzijn gaf ons een prachtig cadeau: de mogelijkheid om niet altijd slaafs achter onze driften aan te hollen. We konden plannen, rationele keuzes maken en zelfs zeggen: “Nee, die mammoet laat ik even lopen, ik ga morgen jagen.” Klinkt als vooruitgang, toch? Helaas lijkt dat vermogen ergens halverwege de evolutie te zijn blijven hangen, met als resultaat de moderne man: het centrum van het heelal (althans, in zijn hoofd) en het bewijs dat het menselijk brein af en toe nog steeds ergens in de oertijd rondwandelt.
Neem nou de vraag die iedere man vroeg of laat krijgt voorgeschoteld: ben je een billen- of borstenman? Zie daar, het intellectuele hoogtepunt van menig gesprek onder mannen. De vrouw gereduceerd tot een sappig keuzevlees, en de man knorrend tevreden met zijn simpele besluit. Mannen houden nu eenmaal van eenvoud. En dat is niet eens sarcastisch bedoeld. Kijk naar de wereld: oorlog, religie, politiek, bedrijfsleven—mannen hebben altijd een voorliefde gehad voor overzichtelijkheid, of het nu gaat om een rechtlijnige indeling van vrouwen in lichaamsdelen of het scheppen van zwart-witte verhalen over goed en kwaad. Het zijn niet de scherpste messen in de la, maar ze doen het prima zolang ze het simpel kunnen houden.
Nu wil ik je niet ontmoedigen, maar als dit soort primaire keuzes het toppunt van evolutie zijn, dan wordt het hele “groter plan” verhaal wel behoorlijk twijfelachtig. De gedachte dat alles goedkomt, gaat steeds meer klinken als een sprookje dat zelfs je zesjarige neefje niet gelooft. Ik zou mijn pensioen er niet op willen inzetten.
Maar voordat we te hard op mannen gaan schieten, laten we eerlijk zijn: vrouwen hebben hun steentje bijgedragen aan dit evolutionaire hobbelpaard. Ja, ik hoor je al denken: “Hoezo nu weer de schuld van vrouwen?” Rustig, laat me het uitleggen. Vrouwen gebruiken namelijk óók een vrij simplistisch systeem voor hun vleeskeuring. Nee, geen billen of borsten, maar iets even plat: penis of brein. En wat blijkt? De penis wint het al eeuwen van het brein. Vrouwen, genetisch verankerd in hun hunkering naar chocola (en, tja, andere dingen), hebben niet altijd voor de slimste, meest vooruitziende partners gekozen. Evolutionair gesproken hebben ze voor de mannen met het grootste… ego gekozen. En zo kwam het dat onze domste voorvaderen meer nakomelingen kregen. Het resultaat? Een oververtegenwoordiging van domme lullen in de moderne maatschappij.
Dus als je vandaag de dag om je heen kijkt en je afvraagt waarom de wereld wordt bestuurd door mensen die denken dat vuur maken nog steeds een magische truc is—kijk dan eens goed naar je vader. Hij is het levende bewijs dat de vrouwen uit onze geschiedenis niet altijd de meest intelligente keuzes hebben gemaakt. En zo is de cirkel rond: mannen, vrouwen, we zitten er allemaal in vast. Billen, borsten, breinen—het lijkt erop dat we evolutionair nog wat huiswerk hebben liggen.
En als je er nog steeds niet van overtuigd bent, vraag dan jezelf eens: ben jij een billen- of borstenman? Of—droom je toch stiekem van een samenleving waar het brein een keer de hoofdrol krijgt?
AfafA | Peter Koopman
